درحالی که هنوز پیکرگل های پرپرمان بردوش امت حزب الله تشییع می شود،عده ای همچنان درپی ایجاد مفسده در هنرهفتم هستند.با پوزش از امت شهید پرور و خانواده معزز شهدا وایثارگران گزارش آخرین جشن خانه سینما تقدیم می گردد.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»، معمولا رسم بر این بوده که در جشنواره های صنفی بدون نگاه سیاسی فیلم ها بررسی شود و فقط جنبه هنری آثار مورد بررسی قرار گیرد.
مسئله ای که در جشن خانه سینما هیچ گاه صادق نبوده و این جشن بخصوص در چند سال اخیر همواره با نگاه سیاسی خود برگزار گردیده و این کاملا در تخصیص جوایز به هنرمندان و حتی سخنان افرادی که در این مراسم به بیان دیدگاه خود می پردازند کاملا مشهود است و نمونه بارز آن جبهه گیری و سخنان تهاجمی بیان شده در جشن خانه سینما سال قبل است.
امسال هم از حیث این گونه افاضات جشن خانه سینما چیزی کم نداشت با این تفاوت که فردی معلوم الحال همچون محمود دولت آبادی که جزو میهمانان ویژه این مراسم بود یک تنه جور همه را کشید و هر آنچه که سال گذشته افرادی مثل اصغر فرهادی بر زبان راندند، دولت آبادی دوباره تکرار کرد.
محمود دولت آبادی در این مراسم روی سن رفت و گفت: قدرشناسی می کنم از «ابراهیم گلستان» (عامل سرویس اطلاعاتی انگلیسی در رژیم پهلوی که در حال حاضر مقیم انگلیس است) به سهم خود م و ارج می گذارم به عباس کیارستمی (سفارشی ساز جشنواره های خارجی) و همچنین از «امیر نادری» (مقیم آمریکا) یاد می کنم، به ناصر تقوایی سلام می کنم «محسن مخملباف» (عامل سرویس انگلیس در فتنه سبز) که هر کدام به کنجی رفته اند. برای «جعفر پناهی» و... آرزوی برون رفت از تار و پودهای منع و ممنوعیت را دارم...
نکته قابل توجه این است که بسیاری از افراد که دولت آبادی در این مراسم از آن ها یاد کرده، سال هاست که فعالیت هنری را ترک کرده و به عنوان عمله سیاسی برای دولت های جنگ طلب و ضدبشر مزدوری و پادویی می کنند. از جمله ابراهیم گلستان که جاسوس مطرح دولت انگلیس بوده و محسن مخملباف که آشکارا در محافل سیاسی غربی علیه ایران کار تبلیغاتی انجام می دهد. پناهی و رسول اف هم چندی پیش به جرم فعالیت ضدامنیتی محکوم شدند.
توجه ویژه به محمد رضا شجریان با اهدای یکی از لحظات جشن به او و اشاره برخی از سخنرانان از نکات جالب توجه این جشن به شمار می رود و این جشن را به یک جشن کاملا صنفی و سینمایی (!) تبدیل کرد.
البته صحبت های امیدوارانه در مورد سینما و هنر از زبان همایون شجریان و شهرداد روحانی از استثنائات جشن به حساب می رود.
اما امسال در قسمت جوایز هم اتفاقات جالبی افتاد به غیر از نادیده گرفته شدن کیمیایی که به خاطر دریافت جایزه از جشنواره فجر بود و قابل پیش بینی بود، شباهت اکثر جوایز فنی این جشن با جشنواره فیلم فجر بود و این نتیجه بر آمده از دو دیدگاه سیاسی متفاوت کمی عجیب به نظر می رسید.
چرا که معمولاجشن خانه سینما از فیلم هایی تقدیر بیشتری به عمل آورده که در جشنواره فجر دیده نشده اند و این برای جشنواره فجر باید تامل بر انگیز باشد که جشن خانه سینما در اکثر موارد با جشنواره فجر هم نظر بوده است.
اهمیت این مسئله آنجاست که قطعا این خانه سینما نیست که خود را با جشنواره فجر وفق داده بلکه مشاهدات نشان می دهد خانه سینما هنوز بر راه خود می رود و این نزدیکی در جوایز نشان از عقب نشینی جشنواره فجر از مواضع خود و باج دهی به طرف مقابل بوده است.
حالت سومی هم هست که فیلم ها واقعا به جایی رسیده اند که هر دو طرف را راضی نگه می دارد که با نگاهی به فیلم های امسال این حالت از پایه اشتباه بنا شده است.
دیده نشدن فیلم یه حبه قند میر کریمی هم از آن وجه مشترکات این دو جشنواره است.
مورد حاشیه ای بعدی این جشن همانند دیگر جشن های هنری حضور بازیگران زنی است که این مراسم ها را بیشتر به یک شوی لباس زنانه تبدیل می کند. پوشش زنان حاضر در این جشن که نمی توان آن ها را هنرمند واقعی نامید چند وقتی است فراگیر شده است.
